|
|
Ciągły łuk w A, odczyt dosłowny (→KF→Wn, →Wf→Wa) !!! miniat: wycinek, t. 25-27, tylko górna 5-linia. Tu A kombinowany, nie obcinać końców łuków! EZnieU = prawy koniec |
|
|
Łuki rozdzielone w A, interpretacja kontekstowa EZTU = prawy koniec + łuk |
W A koniec łuku w t. 25 (na końcu linii) bardzo sugestywnie wskazuje na kontynuację, czego jednak nie potwierdza łuk w t. 26. Zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa) te niekonsekwentne łuki odtworzono jako jeden ciągły łuk. Zdaniem redakcji, bardziej przekonujące muzycznie jest jednak rozdzielenie łuków. T. 21-25 tworzą bowiem spójną całość, utrzymaną w jednym rejestrze oraz zamkniętą melodycznie i harmonicznie: 
, podczas gdy dwa ostatnie takty są wyodrębnionym brzmieniowo (niższy rejestr) dopowiedzeniem całości Preludium. Przyjęcie takiej interpretacji wymaga uznania, że końcówka łuku w t. 25 jest niedokładna, co tylko pozornie wydaje się niemożliwe – por. podobnie wydłużony, z pewnością niedokładny koniec łuku w t. 27.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki