|
|
Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa !!! miniat: wycinek kombinowany, 2 miary t. 1 + 2 miary t. 9, tylko górna 5-linia. EZTU = 23 akcenty długie (oprócz pierwszego w t. 13) |
|
|
w t. 1-2 i 5-6 widełki długości 3,5 szesnastek (prawie do czwartej = EZnieU w t. 1) |
|
|
jak EZnieU1 wszystkie 23 (do tuż przed 5. szesnastką) |
Znaki 
w t. 1-2 i analog. mają w A różną długość, różnice mają jednak wyraźnie przypadkowy charakter, tak iż w tekście głównym ujednolicamy je. Nadajemy im przy tym postać akcentów długich, biorąc pod uwagę przede wszystkim czynniki graficzne – zdecydowanie przeważają krótsze znaki, które można uważać za akcenty długie – oraz praktyczne – w tempie Allegro molto każde tak szybkie następstwo krótkich diminuend, o ile nie połączymy ich w jedno dwutaktowe (które z pewnością byłoby zapisane inaczej), sprowadza się do akcentów.
Oznaczenia w pozostałych źródłach również wskazują na próby ujednolicenia, choć w przypadku KF (→Wn) pierwsze dwa pasaże mają wyraźnie dłuższe znaki niż następne. Wersje te można uważać za dopuszczalne odczytanie zapisu A.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf, Niedokładności KF
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki