Zagadnienia : Niedokładności Wf
t. 1-14
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Znaki w t. 1-2 i analog. mają w A różną długość, różnice mają jednak wyraźnie przypadkowy charakter, tak iż w tekście głównym ujednolicamy je. Nadajemy im przy tym postać akcentów długich, biorąc pod uwagę przede wszystkim czynniki graficzne – zdecydowanie przeważają krótsze znaki, które można uważać za akcenty długie – oraz praktyczne – w tempie Allegro molto każde tak szybkie następstwo krótkich diminuend, o ile nie połączymy ich w jedno dwutaktowe (które z pewnością byłoby zapisane inaczej), sprowadza się do akcentów. Oznaczenia w pozostałych źródłach również wskazują na próby ujednolicenia, choć w przypadku KF (→Wn) pierwsze dwa pasaże mają wyraźnie dłuższe znaki niż następne. Wersje te można uważać za dopuszczalne odczytanie zapisu A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności KF |
||||||
t. 13
|
Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll
..
Kwestia interpretacji znaku jako akcentu długiego – patrz t. 1-14. Brak znaku w Wn to zapewne przeoczenie sztycharza. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn |