op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 19, Preludium Es-dur
W A (→KF,Wf) nie ma kasowników podwyższających b na h w t. 3 i 11. Znaki dodano w Wn i Wa.
W podobnych kontekstach – nuty oddalone o oktawę – Chopin z reguły stawiał w tym Preludium znaki tylko przy pierwszej z nich – por. uwagi w t. 13, 14-15, 17-20, 21, 23, 25-28, 29, 30, 31, 35 i 44. W t. 13 i 29 nawet skreślał potrzebne znaki, biorąc pod uwagę wcześniejsze alteracje oktawę wyżej lub niżej. Podobne zjawisko występuje także w niektórych innych Preludiach – por. np. Preludium fis nr 8, t. 1-4.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A, Błędy powtórzone Wf
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji