Strona:
Źródło tekstu:
s. 4, t. 65-90
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
W KFI nie ma tego taktu, w czym można by upatrywać jeszcze jednego przykładu haplografii – por. wersje KF w Preludiach gis nr 12, t. 78-79 czy B nr 21, t. 54. Jednak zdaniem redakcji, zachowanie w tej wersji regularnego, dwutaktowego odstępu także pomiędzy ostatnimi uderzeniami basowego As1 (w KFI nie jest ono już powtórzone w t. 88), sugeruje, że jest to wersja pierwotna, rozbudowana później przez Chopina, który:
- dodał uderzenie podstawy basowej w t. 88, zarazem zmniejszając stopniowo częstotliwość pojawiania się tej nuty;
- ulepszył połączenie głównego tematu Preludium z zakończeniem przez dwukrotne zastosowanie powtórzenia motywu jako czynnika uspokajającego muzykę, najpierw do odcinka dwutaktowego (t. 79-80 i 81-82), a następnie jednotaktowego (t. 82 i 83).
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Zmiany długości fraz
notacja: Rytm
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, KF, Wf1, Wf2, WfD, WfJ, WfS, WfSz, Wn1, Wn2, Wa1, Wa2, KFI, Wn3, Wa1a