op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 17, Preludium As-dur
W KFI nie ma tego taktu, w czym można by upatrywać jeszcze jednego przykładu haplografii – por. wersje KF w Preludiach gis nr 12, t. 78-79 czy B nr 21, t. 54. Jednak zdaniem redakcji, zachowanie w tej wersji regularnego, dwutaktowego odstępu także pomiędzy ostatnimi uderzeniami basowego As1 (w KFI nie jest ono już powtórzone w t. 88), sugeruje, że jest to wersja pierwotna, rozbudowana później przez Chopina, który:
- dodał uderzenie podstawy basowej w t. 88, zarazem zmniejszając stopniowo częstotliwość pojawiania się tej nuty;
- ulepszył połączenie głównego tematu Preludium z zakończeniem przez dwukrotne zastosowanie powtórzenia motywu jako czynnika uspokajającego muzykę, najpierw do odcinka dwutaktowego (t. 79-80 i 81-82), a następnie jednotaktowego (t. 82 i 83).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Zmiany długości fraz
notacja: Rytm