op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 17, Preludium As-dur
Występujący tylko w KFI akcent długi można, zdaniem redakcji, traktować jako wariant uzupełniający ostateczną redakcję oznaczeń wykonawczych Preludium. Odpowiednie zaakcentowanie tej nuty pozwala zachować jej słyszalność mimo crescenda pochodu akordów w następnym takcie, prowadzącego do 
w t. 55. Por. np. akcenty długie w t. 57, 59 i 61.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
