Wn1
Tekst główny
KFI - Kopia Fontany I
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 65

 w KFI, KF (→Wn) i AM

! miniat: wycinek nieduży, tylko dolna 5-linia,        TGTU

Bez oznaczenia w A (→WfWa)

Brak  w A (→WfWa) to z pewnością niedopatrzenie Chopina, który dopisując te znaki na ostatniej stronie Preludium, mógł łatwo pominąć ten takt, zapisany jako jedyny jeszcze na poprzedniej stronie A (patrz wyżej, uwaga o łuku). Niezmiennego zamiaru akcentowania także tego dźwięku dowodzą znaki zarówno w KFI, jak i AM, oraz świadectwo uczennicy Chopina, pani Dubois, przekazane przez Ignacego Jana Paderewskiego*:

"Pamiętam, że raz, gdy grałem 17. Preludium Chopina, pani Dubois powiedziała, że w końcowym jego odcinku 
Chopin miał zwyczaj grać nutę basową [As1] z dużą siłą (mimo że wszystko pozostałe grał diminuendo). 
Ową nutę uderzał zawsze w ten sam sposób i z jednakową siłą ze względu na znaczenie, jakie jej nadawał. Akcentował ją i wyodrębniał, ponieważ pomysł tego Preludium opiera się na dźwięku starego zamkowego zegara, wybijającego jedenastą godzinę. [...] Chopin nalegał zawsze na to, aby nuta basowa była uderzana z tą samą siłą – bez diminuendo, ponieważ zegar nie może dzwonić diminuendo."

Fontana, który znał Preludium jeszcze z wcześniejszej wersji, również najwidoczniej zapamiętał ten efekt, gdyż dodał  w KF (→Wn).


* I. J. Paderewski, Mary Lawton, The Paderewski Memoirs, Londyn 1939, s. 154.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy A, Adiustacje Fontany

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

.