|
Pedalizacja w A, odczyt dosłowny !!! miniat: wycinek, t. 1-2, tylko dolna 5-linia. tr = EZnieU; red = EZTU |
|
Pedalizacja w KF EZnieU1 |
|
EZnieU2 |
|
Pedalizacja w Wn EZnieU3 |
Pedalizacja tych taktów nie została jasno i precyzyjnie zapisana w żadnym ze źródeł. Złożyło się na to kilka przyczyn:
- Niedokładność A – kolejne linijki tekstu są w tym Preludium wpisane bez odstępu, przez co na dopisane później oznaczenia pedalizacji nie było miejsca. Tam gdzie znaki
wypadały pod najniższymi nutami l.r., A w t. 1 i 2, D w t. 5, dla uniknięcia zbitek z wiązaniem czy laseczką Chopin wpisywał przed tymi elementami. Odczytane dosłownie, zgodnie z zasadą pionowego przyporządkowania znaków, wypadają one już pod poprzednimi szesnastkami. Odpowiednio wcześniej umieszczone są także poprzedzające je znaki 
. Właściwą interpretację znaków wskazuje jednoznaczna notacja analogicznych figur w t. 3-4, a także sens harmoniczny (ostatnia szesnastka t. 4 należy jeszcze do akordu dominanty). - Niedokładności w odczytaniu lub błędy w interpretacji zapisu A przez Fontanę i sztycharza Wf. W przypadku KF za błąd interpretacji trzeba paradoksalnie uznać zbyt dosłowne odtworzenie pisowni A – kopista miał miejsce na wpisanie znaków pod właściwymi nutami, ale umieścił je przed nimi (zgodnie z A), co utrudniło zadanie sztycharzowi Wn (patrz niżej). Kopista powiększył też odstępy między znakami a , co na końcu t. 2 i na początku t. 4 przesunęło gwiazdki o szesnastkę wcześniej. W Wf zbyt wcześnie umieszczono oba znaki w t. 1 oraz na końcu t. 4.
- Błędy (pominięto końcową parę znaków w t. 4) i adiustacje Wn, w którym usiłowano dopasować oznaczenia do wyraźnych struktur rytmicznych, np. grup objętych jednym wiązaniem czy taktów (częsta praktyka w wydawnictwach Breitkopfa i Härtla).
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Błędy Wn, Adiustacje Wn, Niedokładności KF, Niedokładności A
notacja: Pedalizacja
Powrót do adnotacji