t. 45-46
|
Utwór: op. 28 nr 16, Preludium b-moll
..
Znak jest w A umieszczony pomiędzy parą końcowych akordów, tak iż przydzielenie go w Wf1 do t. 46 jest formalnie uzasadnione – oznaczenia nie działają wstecz. Wydaje się jednak o wiele bardziej prawdopodobne, że Chopin użył tu maniery wpisywania oznaczeń wewnątrz obszaru ich oddziaływania, a znak ma dotyczyć obu akordów, tak jak to poprawiono w Wf2 (→Wa). Por. np. Koncert e op. 11, cz. I, t. 16. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wf , Błędy KF , Znaki położone centralnie |
||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 28 nr 16, Preludium b-moll
..
Znak w A napisany jest wyjątkowo rozwlekle – od oktawy na końcu t. 45 do pauzy ćwierćnutowej w t. 46. Sens pianistyczny – zwiększenie rozpiętości końcowego akordu – wymaga, by umieścić pod przednutką, czego jednak nie zrobiono w żadnym z pozostałych źródeł. W podobnej sytuacji w zakończeniu Preludium D nr 5 Chopin podpisał wyraźnie pod przednutką. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności KF , Niedokładności A |
||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 28 nr 16, Preludium b-moll
..
Pominięcie znaku na końcu Preludium jest w utworach Chopina dość często spotykane i niemal na pewno nieprzypadkowe – por. zakończenie Preludium A nr 7. Znak dodany w Wa jest więc z pewnością nieautentyczny i niezgodny z intencją Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Brak znaku zdjęcia pedału |
||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 28 nr 16, Preludium b-moll
..
Kolejne uproszczenia formy przednutki w Wf i Wa1 to z pewnością błędy sztycharzy. Adiustację Wa2 oparto na porównaniu z Wn1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wa |