op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 4, Preludium e-moll
|
Akcent długi w A !!! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia. TGTU |
|
|
Akcent w A ma cechy charakterystyczne akcentu długiego – jest dość wąski i sięga poza następną ósemkę. Mimo to zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa) odtworzono go jako krótki. Jaki rodzaj akcentu miała na myśli George Sand w swojej kopii, trudno stwierdzić z całą pewnością – znak, mimo że dłuższy od akcentu w Wf, jest do niego jednak bardzo podobny.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
