|
Łuk do Dis-dis w A, odczyt dosłowny ! miniat: wycinek od połowy t. 57 do połowy 59, tylko dolna 5-linia (w A ma być widać numery taktów, 14 i 15). |
|
|
Łuk do t. 59 w A (interpretacja kontekstowa→Wf→Wa) EZTU prawy koniec |
|
|
EZnieU1 prawy |
Zakres i cel wpisania w A łuków umieszczonych pod i nad pustymi t. 48-58 (takty te są tylko zamarkowane i nie zawierają nut) budzi wątpliwości. Elementy notacji obecne w tego rodzaju skrótowym zapisie z reguły mają być dołączone do tekstu powtórzonego z taktów wzorcowych, a gdy – tak jak tu – tekst wzorcowy zawierał ich odpowiedniki, wówczas nowo zapisane znaki zastępują te, które występowały poprzednio. W tym wypadku interpretacja taka prowadzi jednak do niejasnych sytuacji:
- Odczytany dosłownie łuk pr.r. kończy się w 1. połowie t. 58, czyli wewnątrz frazy, czego zresztą nie odtworzono w tej postaci ani w KF, ani w Wf.
- Rozpoczęcie łuku l.r. dopiero w t. 48 rodzi kilka pytań – czy skoro Chopin w t. 44-60 wpisał łuki w partiach obu rąk, należy przyjąć, że tam gdzie ich nie wpisał (t. 44-47 l.r.), łuk ma być pominięty? A jeśli w t. 44-47 uwzględnić łuk z t. 28-31, to czy w t. 48 należy rozpocząć nowy łuk, czy kontynuować poprzedni?
- Koniec łuku l.r. można dopasować do 2. półnuty t. 58, co ucina go przed ostatnią oktawą tej wyraźnie czterotaktowej frazy.
Zdaniem redakcji, zaistnienie tych niejasności można wytłumaczyć tak – dochodząc do fragmentu oznaczonego skrótowo, Chopin chciał kontynuować łuk pr.r. i przedłużył ten, który kończył się na początku t. 43, aż do końca linijki (t. 47). Ponieważ zaś partia pr.r. jest w całym tym odcinku objęta jednym, ciągłym łukiem, uznał, że takty zamarkowane w następnej linijce powinny również znaleźć się pod łukiem, by nie sugerować jego przerwania, i doprowadził łuk do ostatniego zapisanego taktu (t. 58). Patrząc na linijkę pustych taktów z łukiem nad pr.r., uznał brak łuku l.r. za potencjalnie mylący i świeżo wpisany łuk pr.r., obejmujący t. 48-58, przepisał pod l.r. W ten sposób jedynym dokładnie oznaczonym elementem łukowania niewypisanych t. 44-58 byłoby przedłużenie na dalsze takty łuku pr.r. dochodzącego pierwotnie do t. 43. Usprawiedliwa to naszym zdaniem, proponowane alternatywne łukowania, bazujące na dokładniej oznaczonych, wzorcowych t. 28-42 (patrz uwagi do t. 47-48, 50-56 i 58-59).
W szczególności, w omawianych taktach w partii l.r. oprócz zaczerpniętego z A łuku do końca t. 58 proponujemy – jako tekst główny – występujący w Wf (→Wa) łuk do t. 59. Krótszy łuk KF (→Wn) jest powtórzeniem niekompletnego łuku tych źródeł w analogicznych t. 41-43.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wf
notacja: Łuki