Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 2

41 wpisane w WfS, prawdopodobne odczytanie

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia, wycinek.
EZTU

51 wpisane w WfS, inne odczytanie

EZnieU (miniat taka sama)

Bez palcowania lekcyjnego

miniat Wf2

Pierwsza z dwóch cyfr opisujących w WfS zamianę palców na półnucie c2 jest trudna do rozszyfrowania. Na pierwszy rzut oka wydaje się być trójką, co jednak nie łączy się w oczywisty sposób z 2. palcem na as1 w t. 1. Bliższe spojrzenie ujawnia, że najwyższa część znaku jest słabiej zarysowana, co sugeruje, że była pisana osobnym ruchem. Wskazuje to na piątkę jako możliwe odczytanie tej cyfry. Możliwe też, że nie jest ona w ogóle częścią znaku, a jedynie śladem ruchu ołówka przed rozpoczęciem pisania. Tego typu ślady mogą powstawać, gdy piszący znajduje się w niewygodnej pozycji, np. stojąc przed nutami rozłożonymi na pulpicie instrumentu. Wyraźniej zapisana część wpisu przypomina zaś czwórkę. Druga i trzecia interpretacja dają naturalne pianistycznie wyniki w postaci zamiany palców 5 na 1 lub 4 na 1.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfS

notacja: Palcowanie

Przejdź do tekstu nutowego

.