Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 5, t. 133-162
s. 1, t. 1-26
s. 2, t. 27-58
s. 3, t. 59-98
s. 4, t. 99-132
s. 5, t. 133-162
s. 6, t. 163-192
Tekst główny
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 134-140

3 długie i 2 krótkie akcenty w Af

długie 134, 136 i 138, krótkie 139-140

5 krótkich akcentów w Wf (→Wa)

5 akcentów długich w Wn 

W Af akcenty w t. 139-140 są wyraźnie krótsze od trzech poprzednich w t. 134, 136 i 138, toteż odtwarzamy je jako krótkie. Jeśli jednak porównać je z rozmieszczeniem nut, okaże się, że są one praktycznie tej samej długości – każdy sięga mniej więcej do połowy trioli. Najprawdopodobniej więc w intencji Chopina wszystkie miały być akcentami długimi, tak jak to jednoznacznie przekazuje Wn

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Af, AI, Wf1, WfD, Wn1, Wn2, Wa1