Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 5, t. 133-162
s. 1, t. 1-26
s. 2, t. 27-58
s. 3, t. 59-98
s. 4, t. 99-132
s. 5, t. 133-162
s. 6, t. 163-192
Tekst główny
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 158

W obu autografach nie ma  przywracającego e na 3. mierze taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Znak dodano w Wf (→Wa), co mogło być dziełem adiustatora. Ma go również Wn, a ułożenie znaków przed tym dwudźwiękiem w Wn1 również wskazuje na dodanie znaku w druku (por. prawidłowy układ w Wn2).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Błędy A, Adiustacje Wf

notacja: Wysokość

Brakujące oznaczenia na źródłach: Af, AI, Wf1, WfD, Wn1, Wn2, Wa1