Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 1, t. 1-39
s. 1, t. 1-39
s. 2, t. 40-71
s. 3, t. 72-103
Tekst główny
Tekst główny
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 29

2 akcenty długie w A1

!!!   miniat: wycinek, 2 i 3 miara, obie pięciolinie.             TGTU

2 krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2

zamiast długich

Różne akcenty w Wn1

pr.r. krótki, l.r. długi

Oba akcenty w A1 są niewątpliwie długie, czego nie odtworzono w Wf (→Wa). W Wn1 tylko znak w l.r. można uznać za długi akcent, jednak zdaniem redakcji skrócenie akcentu w pr.r. to niemal na pewno niedokładność notacji, nawet jeśli miała ona jakieś uzasadnienie w zapisie [A2]. W Wn2 ujednolicono akcenty, za niedokładny uznając dłuższy znak w l.r.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Brakujące oznaczenia na źródłach: A1, Wf1, WfD, Wn1, Wn2, Wa1