|
|
!!! miniat: ostatnia triola 373 i 1. ósemka 374, tylko górna 5-linia, bez górnego łuku. Tu pusta klisza |
|
|
d2 przetrzymane w Wn TGTU (łuk przetrzymujący) |
Notacja Wf jest niejasna – w rozpoczynającym linię tekstu t. 374 wydrukowano dokończenie łuku sięgającego prawdopodobnie górnej nuty seksty d2-h2 (łuk jest niedokładny, niewykluczone, że miał dotyczyć dolnej nuty), ale w t. 373 nie ma żadnego łuku sugerującego kontynuację w następnym takcie. W Wn i Wa pisownię tę uściślono w różny sposób:
- w Wn fragment łuku w t. 374 uznano za przetrzymanie d2, interpretację tę uważamy za właściwą (por. niebudzącą wątpliwości notację analogicznych t. 377-378);
- w Wa przyjęto naturalne, narzucające się na pierwszy rzut oka odczytanie łuku jako motywicznego (uznajemy to także za tekst Wf); przy takim odczytaniu ostatnie d2 w t. 373 nie jest przetrzymane do następnego taktu.
Ponadto, jeśli założyć, że łuk w 2. połowie t. 373 został odtworzony niedokładnie i jest za krótki, omawiany fragment łuku w t. 374 można uważać za dokończenie tego łuku. Tę i inne kwestie związane z łukami artykulacyjno-frazowymi omawiamy w osobnej uwadze.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Adiustacje Wn
notacja: Rytm