mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 280

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez e w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.                       Tu pusta klisza 

e w akordzie w Wa i Wn3

główka e na 3. ósemce
..

Nie wydaje się, by brak nuty e na 3. ósemce można było traktować jako pomyłkę, co mogłoby sugerować porównanie z analogicznymi taktami. Odpowiedniej nuty nie ma w Wf także w następnym takcie i oba te takty nawiązują w ten sposób do rysunku akompaniamentu w poprzedniej frazie (t. 272-279). Adiustacje Wa i Wn3 uważamy więc za nieuzasadnione.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 294

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

W 1. połowie taktu w Wf beleczka wiązania szesnastkowego umieszczona jest błędnie między 2. a 3. nutą dolnego głosu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 297-299

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

W Wf (→Wn1→Wn2) wszystkie oktawy l.r. w t. 297 dwie pierwsze w t. 299 są zapisane skrótowo (górne nuty z cyframi 8 pod). Zdaniem redakcji, jedną z tych cyfr – ostatnią w t. 297 – postawiono być może pomyłkowo, na co wskazuje porównanie z analogicznym t. 69. Nie proponujemy jednak tej wersji, gdyż całe to Tutti wykazuje dużo drobnych różnic pomiędzy pierwszym a drugim razem, a wspomniana ósemka jest w t. 297 opatrzona znakiem , co można uznać za uzasadnienie wzbogaconego oktawą brzmienia.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Skrótowy zapis oktaw

t. 320

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Szesnastka h2 w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                 TGTU

Ćwierćnuta h2 w Wa i Wn3

dwudźwięk rozdzielony na głosy jak w t. 324
..

Wersja Wa i Wn3 to adiustacja ujednolicająca ten takt z analogicznym t. 324. Nie można wykluczyć, że w Wf źle odczytano notację [A] w tym miejscu, toteż wersję tę można traktować jako równorzędny wariant. W tekście głównym zachowujemy jednak pisownię Wf (→Wn1→Wn2), która mimo że pozornie mniej dokładna, sugeruje niuans wykonawczy być może zamierzony przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 320

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaku w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.               a tempo EZTU

Klinik w Wa i Wn3

EZnieU = klinik i a tempo wyżej
..

Dodanie klinika można uznać za uzasadnione – w analogicznych taktach odpowiednia nuta zawsze jest oznaczona staccato. Mimo to w tekście głównym zachowujemy wersję Wf (→Wn1→Wn2), gdyż nutę tę można uważać za pierwsze wystąpienie górnej nuty pedałowej i niewykluczone, że Chopin wyobrażał sobie jej wykonanie inaczej niż przedtem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn