op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. III
Notacja t. 263-267 jest w Wf bardzo niedokładna, jeśli chodzi o przygodne znaki chromatyczne, co niemal na pewno jest odbiciem zapisu [A]:
- w t. 263 i 267 nie ma
obniżającego gis1 na g1 – Chopin uważał go za oczywisty ze względu na panującą tonację, najpierw G-dur, potem e-moll; - w t. 265-267 nie ma kasowników przywracających a1 w 2. połowach taktów, co jest typowym przeoczeniem odwołania alteracji;
- w t. 265 nie ma przywracającego e1 na końcu taktu.
W pozostałych wydaniach braki te uzupełniano, przy czym w pełni poprawny tekst ma jedynie Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość
