|
|
es1 w Wf (→Wa,Wn1), odczyt dosłowny !!! miniat: wycinek, 8 nut od d2 do d1, tylko górna 5-linia. Tu bez kliszy |
|
|
e1 w Wn2 (→Wn3), interpretacja kontekstowa pozostałych źródeł TGTU = kaso e1 |
Przed 8. od końca taktu nutą nie ma w Wf (→Wa,Wn1) 
precyzującego e1, co jest z pewnością przeoczeniem. O ile bowiem w pierwszej części figuracji w t. 91-92 chromatyczne postępy półtonowe osnute są wokół czterodźwięku zmniejszonego fis-a-c-es, o tyle od 6. drobnej ósemki podtekst harmoniczny figuracji przesuwa się w stronę w pełni diatonicznego G-dur, czego sygnałem jest e2 wyeksponowane jako 7. i 13. drobna ósemka.
W tekście głównym podajemy zatem wyraźnie e1, co wprowadzono już w Wn2 (→Wn3).
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość