![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 18, t. 446-466
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
![](/build/images/x_button.png)
Wn1 (→Wf) ma w t. 451-452 dwa całotaktowe łuki, co jest typowym przeinaczeniem łukowania A. Ponieważ jednak na początku t. 453 (w nowej linii) wydrukowano dokończenie łuku, przyjmujemy, że łuk z t. 452 dochodzi – zgodnie z A – do 1. ćwierćnuty t. 453. Tak też to odtworzono w Wa. W Wn2 zastosowano dowolny podział łuku przed 2. miarą t. 452, tak jak w pozostałych analogicznych taktach. W tekście głównym podajemy łuk A, niewątpliwie jedyny autentyczny.
Patrz t. 409-419
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, Rork, Wn1, Wn1a, Wn2, Wf1, Wf2, WfD, WfJ, WfS, Wa1, Wa2, Wa3