op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
t. 433-437
Zasięg czterech kolejnych łuków l.r. w A może sprawić kłopot przy odczytaniu – linie są pisane z rozmachem i krzyżują się z widełkami i . Niedokładny jest zwłaszcza pierwszy łuk, w którym wątpliwy jest zarówno moment rozpoczęcia, jak i zakończenia. Porównanie wszystkich czterech pozwala jednak stwierdzić, że łuki biegną zawsze od półnuty des1 do początku następnego taktu i w takiej postaci podajemy je w tekście głównym. Całotaktowe łuki wydań, choć niezgodne z A, mogły być wszakże zaakceptowane przez Chopina, gdyż jeśli uwzględnić autentyczne wartości rytmiczne, akcenty i pedalizację, to łuki mogą wpływać na wykonanie tylko w nieznacznym stopniu. Podobnie w t. 437-438.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A
notacja: Łuki