|
Łuki do c3-f3 w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2 !!! miniat: jak widać. EZTU (4 łuki) |
|
4 razy jak EZnieU 409 |
Łukowanie pr.r. w t. 409-424 i 449-464 jest w A – mimo kilku drobnych niedokładności spowodowanych m.in. skreśleniami lub przejściem na nową stronę – zupełnie wyraźne i obejmuje każdorazowo figury wydzielone w naturalny sposób przez przeniesienia ręki i znaki staccato. Mimo to w Wn1 łuki – tak jak w wielu innych miejscach – bardzo często odbiegają od zapisów A. Zgodnie z tym, co powiedziano w charakterystyce tego wydania, najczęstsze zniekształcenia to:
- dopasowywanie łuków do struktur metrycznych, najczęściej taktów – t. 410-411, 417-419, 451, 457-459;
- dzielenie dłuższych łuków na krótsze odcinki – t. 415-416, 419-420, 451-452.
Znamienne, że nawet tam gdzie Wn1 ma prawidłowe łuki, jest to nierzadko wynik korekty, jak w t. 422, 453-455, 462-463.
W Wf na ogół powtarzano zapisy Wn1, nie ustrzegając się przy tym pewnych błędów, jak pominięcia łuków w t. 415 (w tym wypadku to łuk Wn1 mógł być dodany później) czy 424. Łuk w t. 424 dodano w Wa i jest to jedyna różnica w stosunku do Wf.
W Wn2 przywrócono na ogół zapis A, co więcej, zgodnie z sensem muzycznym poprawiono kilka jego niedokładności, np. sprecyzowano niejasne zakończenia łuków w t. 409-410, 412-413, 420-421, 449-450, 456-457, 458-459. Najpoważniejszą dowolną zmianą jest wprowadzenie podziału łuku przed 2. miarą t. 412, 420 i analog.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji