|
Łuk w A (odczyt dosłowny) i Wn2 !!! miniat: jak dla U, war 12. EZnieU1 (+ laseczki t. 55 EZTU) |
|
Łuk w A, interpretacja kontekstowa EZTU (łuk i laseczki) |
|
EZnieU (+ laseczki EZTU) |
|
Alternatywna interpretacja Wn1 EZnieU4 (+ laseczki EZTU) |
|
Inna interpretacja Wn1 EZnieU3 (łuk + laseczki) |
|
2 łuki w Wa EZnieU + EZnieU2 (+ laseczki EZTU) |
Frazowanie i artykulacja tych taktów nie wynika jasno ze źródeł. W A pierwszy akord t. 54 opatrzony jest – tak jak poprzedni – kropką staccato. Dwa następne akordy nie mają oznaczeń, co najprawdopodobniej wskazuje na takie samo wykonanie, czyli staccato. Łukiem objęty jest dopiero t. 56, przy czym sposób zapisu może sugerować doprowadzenie łuku aż do początku t. 57. Oznaczenia te powtórzono w Wn2 i przyjmujemy je w tekście głównym (uwzględniając interpretację kontekstową zakończenia łuku). Natomiast w Wn1 (→Wf→Wa), nad pierwszym akordem t. 54 zamiast kropki pojawia się łuk biegnący do końca t. 56. Łuk ten mógł być dodany przez Chopina, jednak jego autentyczność wydaje się wątpliwa, zwłaszcza jeśli chodzi o moment rozpoczęcia – połączenie 1. miary t. 54 z dalszym ciągiem jest sprzeczne z instrumentacją, nie mówiąc o kropkach staccato wpisanych w A na początku t. 54 i 58. W naszym systemie proponujemy dwie koniektury, oparte na założeniu błędu sztycharza w realizacji Chopinowskiej korekty, możliwe jednak, że łuk ten w ogóle nie pochodzi od Chopina. Łuk dodany w t. 56-57 w Wa może być powtórzeniem łuku łączącego te same nuty w t. 55-56, pomyłkowym lub celowym (adiustacja).
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji