Utwór:
op. 25 nr 9, Etiuda Ges-dur
|
w KG
!!! miniat: 2. połowa t. 15, t. 16 i 1. ósemka t. 17, tylko górna 5-linia. Tu początek jak TGTU, koniec przed 2. ósemką t. 17 (przecina piano)
|
|
|
w Wf i Wa
!!! tylko cały t. 16
|
|
|
w Wn1
!!! jak war 11, tylko początek wcześniej – od 3. ósemki
|
|
|
w Wn2 (→Wn3)
!!! początek jak Wn1, koniec jak TGTU
|
|
|
proponowane przez redakcję
|
|
..
Widełki zapisane w KG są z pewnością zbyt długie – doprowadzenie diminuenda o jedną ósemkę poza umieszczone na początku nowej frazy jest nie do zrealizowania w uchwytny brzmieniowo sposób (por. Etiudę a nr 11, t. 16). Dlatego w tekście głównym kończymy znak jeszcze w t. 16, zgodnie z Wf, Wa i Wn2 (→Wn3). Natomiast oba potencjalnie autentyczne momenty rozpoczęcia znaku – w KG oraz w Wf i Wa – są zdaniem redakcji jednakowo uzasadnione muzycznie. Nieznaczne przesunięcie początku w Wn to typowa dla tego wydania niedokładność – dopasowanie zakresu znaku do struktury rytmicznej (najczęściej do wiązań).
kategoria redakcyjna:
Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia:
Zakresy widełek dynamicznych
, Adiustacje Wn
, Niedokładności KG
|