op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 25 nr 6, Etiuda gis-moll
|
|
|
|
Dodatkową cyfrę palcowania w Wf można wytłumaczyć Chopinowską korektą tego wydania, o czym przekonują liczne tego typu uzupełnienia, rozsiane po całej Etiudzie. W przypadku Wa2 (→Wa3) autentyczna korekta jest wykluczona (por. Etiudę f nr 2), należy zatem przyjąć, że adiustator Wa2 korzystał przy uzupełnieniach z egzemplarza Wf. Oprócz cyfry na końcu t. 4, dodano palcowanie w t. 8-10, 11, 14-15, 17-26. Zwraca uwagę, że w Wa2 powtórzono większość, ale nie wszystkie palcowania zamieszczone w Wf. W pewnych sytuacjach można to wytłumaczyć przeoczeniem, np. na przejściu t. 14-15, ale pominięcie uzupełnień w t. 37-41 mogło być celowe.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Autentyczne korekty Wf
notacja: Palcowanie
Powrót do adnotacji