op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 25 nr 1, Etiuda As-dur
W całej Etiudzie we wszystkich rękopisach niektóre powtarzające się figury zapisane są skrótowo za pomocą znaków // lub •/•. Najwięcej tego typu uproszczeń jest w KDP, najmniej – w A (pojawiają się dopiero w t. 12, w t. 1-8 ich nie ma). W KDP skrótowy zapis partii l.r. w t. 1-2 jest nieścisły – już druga figura t. 1 zapisana jest jako powtórzenie pierwszej. Odczytane dosłownie, oznaczałoby to, że podstawą basową jest w tych taktach osiem razy As1, co choćby z pianistycznego punktu widzenia jest nie do pomyślenia.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
notacja: Skróty pisowni i inne