Zagadnienia : Adiustacje Wa
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||
t. 1-2
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
W tekście głównym podajemy palcowanie pr.r. wpisane przez Chopina w A i uzupełnione następnie w korekcie Wf (→Wn). Palcowanie to zostało w Wa drobiazgowo uzupełnione przez Fontanę, także w l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 2
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf |
|||||||||||||||||||
t. 3-4
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
Palcowanie w Wa jest w całości dodatkiem Fontany. W partii pr.r. wynika ono w naturalny sposób z palcowania podanego – na wzór – przez Chopina w t. 1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||||||||||||
t. 5-14
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
Całotaktowe łuki Wa są dowolnym dodatkiem adiustatora, który powielił po prostu autentyczne łuki z t. 1-4. Adiustacją objęto w Wa3 t. 5-11, a w Wa4 także t. 12-14. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |