Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 15
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
W A (→Wf) nie ma podwyższającego f2 na fis2 na końcu taktu. To oczywiste przeoczenie (por. podobny t. 7) poprawiono w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A |
|||||
t. 16
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
Wersja A jest oczywiście wcześniejsza i została przez Chopina zmieniona w korekcie Wf (→Wn,Wa). Por. t. 18, w którym ten rytm zmian harmonicznych występował od początku. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||
t. 24
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
W A nie ma obniżającego a1 na as1 w akordzie na 2. ósemce taktu. Jest to niewątpliwa pomyłka, zrozumiała, gdy uświadomimy sobie, że Chopin najpierw pisał partię pr.r., przypuszczalnie półtaktowymi fragmentami, a potem dopisywał partię l.r. W momencie pisania omawianego akordu as jako składnik panującej harmonii było więc już ugruntowane w jego świadomości. Znak uzupełniono w Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||||
t. 24-25
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
Dodajemy ostrzegawcze kasowniki przed f i F w akordach na 2. ósemce. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
|||||
t. 25
|
Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur
..
Jako dolną nutę 1. szesnastki Wf ma e1. Ten raczej oczywisty z pianistycznego punktu widzenia błąd poprawiono w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »