op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 10 nr 11, Etiuda Es-dur
Tekst nie budzi tu wątpliwości, jednak notacja przygodnych znaków chromatycznych różni się w poszczególnych źródłach i nie wszędzie jest dokładna. Przed 1. akordem l.r. 
umieszczono w Wf początkowo na wysokości c1 i egzemplarz na tym etapie stanowił prawdopodobnie podkład dla Wn, w którym znak przeniesiono na właściwe miejsce (przed ges). W samym Wf (→Wa) przed c1 zmieniono ostatecznie na 
, ale potrzebny przed ges uzupełniono tylko w Wa. W Wn2 (→Wn3→Wn4) dodano przed c1, a także przed c2; ten ostatni dodatek wprowadzono też w Wa4. W A brak bemola przed ges2 w 5. akordzie, co uzupełniono już w Wf (→Wn,Wa).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Autentyczne korekty Wf
notacja: Wysokość
