|
Bez palcowania w KLI !!! miniat: tylko górna 5-linia, cała pr.r. (na początku przenieść z dolnej, zapisać w kluczu wiolinowym), bez pauzy na początku, do 5. 16-ki w t. 2. Tu pusta klisza |
|
!!! TGTU (bez t. 3 i 5, które mają osobną adnotację) |
|
Dodatkowe palcowanie w Wa !!! TGTU + w t. 2 i 10 '54215'; t. 8, 6. szesnastka '3'; t. 9 '12451' |
W całej Etiudzie palcowanie Wf (→Wn,Wa) z pewnością pochodzi od Chopina, który dopisał je najprawdopodobniej dopiero w trakcie przygotowywania publikacji op. 10 (por. Etiudę a nr 2). Cyfry dodane przez Fontanę w t. 2, 8-10, 36, 42, 44, 46, 50-58, 60 i 77-78 stanowią jedynie rozwinięcie wskazówek autentycznych, można je nawet uważać za uzasadnione (przynajmniej częściowo), choć z pewnością niekonieczne. Natomiast uzupełnienia w t. 3, 5, 14, 22-23, 27, 31, 51-53 i 62-64, opisują propozycje odmienne od Chopinowskich. Warto przy tym zauważyć, że wielokrotnie proponowanego przez Fontanę następstwa palców 1-3-4-5 (lub 5-4-3-1 w pasażach opadających) Chopin w tej Etiudzie nie przepisał ani razu.
Niewielkie zmiany w oznaczeniach palcowania Chopinowskiego wprowadzono także w Wn4 (→Wn5), np. w t. 42.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Palcowanie
Powrót do adnotacji