Zagadnienia : Wahania Chopina
t. 45-46
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Ćwierćnuty dolnego głosu pr.r., przypadające w Ao na ostatnią miarę tych taktów, tworzą w stosunku do pozostałych, szesnastkowych dwudźwięków wyrazisty kontrast artykulacji, podkreślony jeszcze akcentami. W tekście głównym podajemy jednolitą brzmieniowo wersję Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu |
|||||
t. 45-46
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Chopin w Wfkor bardzo starannie oznaczył artykulację staccato partii l.r., por. np. uwagi do t. 1-7 lub 9-17. Dlatego uważamy, że brak kropki na początku tych taktów odpowiada jego intencji (patrz t. 45). Znaki w Ao są jednymi z licznych drobiazgowych oznaczeń wykonawczych przewidzianych – jak się wydaje – tylko na użytek adresata tego autografu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Wahania Chopina |
|||||
t. 48
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Trzy ostatnie dwudźwięki dolnego głosu pr.r. mają w Ao wartość ćwiercnuty. Po występujących uprzednio (od początku t. 47) pięciu szesnastkach oznacza to złagodzenie artykulacji (w tym kontekście szesnastki implikują staccato, a ćwierćnuty – tenuto lub legato), co współgra z końcowym diminuendo. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu |