Zagadnienia : Zmiany akompaniamentu
t. 45-46
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Ćwierćnuty dolnego głosu pr.r., przypadające w Ao na ostatnią miarę tych taktów, tworzą w stosunku do pozostałych, szesnastkowych dwudźwięków wyrazisty kontrast artykulacji, podkreślony jeszcze akcentami. W tekście głównym podajemy jednolitą brzmieniowo wersję Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu |
||||||||
t. 45
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Nuta e1, występująca obok c1 w dolnym głosie zarówno w KLI, jak i Ao, została przez Chopina wykreślona w Wfkor. Dodane równocześnie palcowanie – 2. palec na a1 – uwzględnia już tę zmianę i nie może być zastosowane do pierwotnej wersji (najprawdopodobniej Chopin przewidywał wówczas użycie 5. palca). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 47-49
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Wersja KLI wydaje się być najwcześniejszym stadium kształtowania partii l.r. w zakończeniu Etiudy. Nie można wszakże wykluczyć, że zapis jest tam niekompletny (brak łuków przetrzymujących) lub błędny (jednogłosowa notacja t. 47). Po uwzględnieniu wszystkich prawdopodobnych pomyłek i przeoczeń wersja KLI nie różni się od wersji Ao. W każdym razie już w podkładzie dla Wf Chopin zrezygnował z dzielenia oktawy w t. 47, co traktujemy jako ostateczną decyzję. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Błędy KLI |
||||||||
t. 48
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Trzy ostatnie dwudźwięki dolnego głosu pr.r. mają w Ao wartość ćwiercnuty. Po występujących uprzednio (od początku t. 47) pięciu szesnastkach oznacza to złagodzenie artykulacji (w tym kontekście szesnastki implikują staccato, a ćwierćnuty – tenuto lub legato), co współgra z końcowym diminuendo. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu |