Wf
Tekst główny
KLI - Kopia Linowskiego
Ao - Autograf okolicznościowy
Wf - Wydanie francuskie
Wfkor - Chopinowska korekta Wf
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład [Wa1]
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 29

 na początku taktu w Ao

!!!   miniat: 5 szesnastek, tylko górna 5-linia.   Tu "stare TGTU" ale o 8 niżej

 na 2. miarę w Wf (→Wn,Wa

!!!!!!!  NOWE TGTU  !!!!!!!!!    na wysokości tego z wariantu 11, przed/nad bemolem es1

Wydaje się, że Chopin wahał się, jak oznaczyć przypadającą w tym takcie kulminację crescenda rozpoczętego w t. 27. W znanej z KLI pierwotnej wersji, w której w l.r. występuje cała nuta, punkt kulminacyjny w naturalny sposób kształtuje się na początku taktu, gdzie pojawia się akord Es-dur i najwyższa nuta linii melodycznej. W wersji ostatecznej oktawowy skok basu w pewnym sensie komplikuje sytuację – pojawia się dodatkowy akcent na synkopowanej półnucie. W Ao oba elementy zostały uwzględnione, jest  na początku taktu i  pod synkopą. Natomiast w wersji przygowywanej do druku Chopin pozostawił – zgodnie z widoczną w całej Etiudzie tendencją do redukcji liczby oznaczeń – jedynie  i akcent, umieszczając oba przy półnucie. Zdaniem redakcji, znak  może tu w intencji Chopina obejmować swym zasięgiem zarówno drugą miarę z synkopą, jak i początek taktu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

.