|
Oktawa w KLI !!!! miniat: ta ósemka, tylko dolna 5-linia. Tu oktawa bez kropki staccato |
|
Pojedyncza nuta w Ao !!! samo A bez kropki |
|
!!! samo A z kropką |
|
Oktawa być może zamierzona w Wf !!! oktawa z kropką staccato |
Oto zestawienie wersji 1. ósemki l.r. w t. 2 i analog. (A – pojedyncza nuta A, 8 – oktawa A1-A):
| t. | KLI | Ao | [Wf0] | Wf |
|---|---|---|---|---|
| 2 | 8 | A | 8 | 8 |
| 6 | 8 | A | 8 | 8 |
| 10 | 8 | A | 8 | 8 |
| 14 | A | A | A | 8 |
| 37 | 8 | A | A | A |
| 41 | 8 | A | 8 | 8 |
Można tu poczynić następujące spostrzeżenia:
- jedno ze źródeł zawierających nieostateczną wersję Etiudy (Ao) ma we wszystkich miejscach pojedyncze A;
- wprawdzie wersja z oktawą w żadnym ze źródeł nie występuje we wszystkich tych taktach, jednak w każdym z nich pojawia się przynajmniej w jednym źródle – KLI lub Wf;
- w jednym z miejsc Chopin zmienił pojedynczą nutę na oktawę (Wfkor w t. 14);
- w wersji utworu zaakceptowanej do druku pojedyncza nuta pojawia się tylko raz.
Zdaniem redakcji, prowadzi to do wniosku, że jedyne miejsce z pojedynczą nutą (t. 37) mogło się zachować w wersji zaakceptowanej do druku w wyniku nieuwagi kompozytora w trakcie korekty. Nie ulega przy tym wątpliwości, że oktawa ta zostałaby opatrzona kropką staccato, tak jak pozostałe ósemki l.r.
Z drugiej strony, wersja z pojedynczą nutą mogła przecież być zamierzona. Porównanie partii l.r. w t. 36-44 z t. 9-17 ujawnia także inne drobne różnice (w t. 44), a ostateczny rezultat to konsekwentne w całej końcowej cześci Etiudy rozdzielenie pojedynczych nut basowych, użytych w t. 36-40, od oktaw występujących w t. 41-49. Pozwala to uznać obie wersje tego taktu za źródłowo uzasadnione.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji