|
!!!!! ZMIANA TGTU !!!!! To będzie nowe TGTU: "normalne" łuki od pierwszej ósemki. Miniatury dwuczęściowe: 159 i 167 (całe 2 takty [całe były za duże, więc drugi jest bez bemoli] z numerami, obie pięciolinie, bez pedału i leggierissimo, zwęzić w pionie) |
|
Łuki KG, możliwa interpretacja kontekstowa !!! [klisza: 4 razy łuki od 1 do seksty = TGTU "dawne"] |
|
Łuki Wn !!! [łuki w obu rękach (l.r. pod pięciolinią); 159 od ósemek, 167 pr.r. od 1 (jak w KG), l.r. od ósemek; dalej 2 razy od ósemek. t. 169-170 łuki przerwane! : pierwszy do końca 169, drugi od początku 170 (w obu rękach). To oczywiście tylko na kliszy.] |
Umiejscowienie początków łuków w t. 159, 167, 175 i 183 stanowi niełatwy problem redakcyjny. W Wa i Wf łuki rozpoczynają się od 2. miary taktu, wraz z figuracjami ósemkowymi. Jednak w KG początki łuków umieszczone są wyraźnie wcześniej, już na 1. mierze taktu. Notacja taka mogła być zamierzona przez Chopina dla podkreślenia nadrzędnego charakteru akordów kończących każdą z fraz:
Z drugiej strony, łuki w KG są w wielu miejscach stawiane nieprecyzyjnie – wystarczy spojrzeć na zakończenia dwóch pierwszych z omawianych łuków lub łuk w t. 51-56. Możliwe więc, że mamy tu do czynienia z pewną manierą pisowni, a zapis, mimo konsekwencji, jest po prostu niedokładny. Łukowanie KG potraktowano z rezerwą już w Wn, w którym większość łuków odtworzono raczej zgodnie z wyznaczonym przez pianistyczną fakturę podziałem fraz. W wydaniu tym dodano też dowolnie łuki pod partią l.r. – uprecyzyjnienie stosowane przez Chopina w podobnych kontekstach tylko wyjątkowo.
W tekście głównym podajemy łukowanie Wa i Wf, zanotowane bez błędów i w naturalny sposób odpowiadające wymuszonym przez fakturę przeniesieniom rąk.
Problem w podobnej formie dotyczy także wszystkich analogicznych fraz pojawiających się jeszcze wielokrotnie w przebiego Scherza (t. 203, 291, 307, 453, 497).
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wn, Niedokładności KG
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji