Między tymi taktami Wf i Wn mają podwójną kreskę taktową. W przypadku Wn jest to z pewnością adiustacja (w KG służącej temu wydaniu za podkład kreska jest pojedyncza), co pozwala przypuszczać, że i wersja Wf może być wynikiem rutynowej adiustacji. Chopin z rzadka stosował podwójne kreski taktowe i nigdy nie traktował ich jako elementu bezwzględnie związanego ze zmianą tonacji.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Adiustacje Wn, Adiustacje Wf
notacja: Skróty pisowni i inne