|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
W t. 74-89 półnuty najwyższego głosu opatrzone są akcentami (z wyjątkiem t. 75 w wersji z przetrzymanym cis2). Źródła różnią się jednak zarówno krojem akcentów (krótkie w Wa i KG lub długie w Wf), jak i ich umiejscowieniem w ramach ośmiotaktowych fraz:
Wa 
W tej wersji najprawdopodobniej błędny jest akcent w t. 82 i brak akcentu w t. 89.
KG 
Wersję tę, w której układ akcentów w obu frazach jest zgodny, podajemy jako główną. Została ona odtworzona w Wn z jednym błędem (brak akcentu w t. 83). W wydaniu tym trudno też określić, czy użyte akcenty są krótkie (np. te w t. 91-96 i 99-102 są dłuższe) czy długie (akcenty w t. 106 i 139 są krótsze).
W tej wersji wątpliwości budzi układ akcentów w t. 74-75 i w zakończeniach ośmiotaktów (t. 80-81 i 88-89). Porównanie z analogicznymi t. 416-432 sugeruje, że rękopis będący podkładem Wf mógł różnić się od KG jedynie brakiem akcentu w t. 81 (zapewne przypadkowym) i rodzajem użytych akcentów, dlatego proponujemy i taką właśnie wersję. Zdaniem redakcji możliwa jest także alternatywna rekonstrukcja błędów w rozmieszczeniu akcentów, w której akcent w t. 80 pojawia się omyłkowo zamiast w t. 81, a t. 88-89 zapisane są prawidłowo. Prowadzi to do następującej wersji:
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Błędy Wf, Błędy Wa, Błędy Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji