Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 6, t. 125-141
s. 1, t. 1-24
s. 2, t. 25-49
s. 3, t. 50-75
s. 4, t. 76-103
s. 5, t. 104-124
s. 6, t. 125-141
s. 7, t. 142-161
s. 8, t. 162-182
s. 9, t. 183-207
s. 10, t. 208-228
s. 11, t. 229-248
s. 12, t. 249-269
s. 13, t. 270-292
s. 14, t. 293-312
s. 15, t. 313-332
s. 16, t. 333-352
s. 17, t. 353-373
s. 18, t. 374-399
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 128

eis2-cis3 w A

! miniat: wycinek, ta seksta, tylko górna 5-linia.           TGTU = # eis2

e2-cis3 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

kaso e2

Znak chromatyczny przed dolną nutą seksty na początku taktu wykazuje w A cechy zarówno , jak i 

  • prawa pionowa kreska, wyraźnie dłuższa od lewej i zakończona charakterystycznym haczykiem występuje często w kasownikach, a praktycznie nigdy w krzyżykach;
  • tylko górna poprzeczna kreska wystaje poza dwie pionowe, podczas gdy w regularnych krzyżykach zawsze obie wyraźnie wystają.

Zdaniem redakcji, oznacza to, że Chopin najprawdopodobniej zmieniał tu  na , a więc e2 na eis2. W tekście głównym podajemy więc eis2 jako prawdopodobnie późniejszą wersję. Dlaczego w Wn (→Wf,Wa,Ww) znalazło się e2, trudno powiedzieć, ale biorąc pod uwagę opisane nieregularności kształtu tego znaku, może to być zwykła pomyłka przy odczytaniu A. Inna możliwość to adiustacja ze względu na panującą w poprzednim takcie tonację cis-moll i zbliżony, zamknięty rozszerzoną kadencją w cis-moll, zwrot w t. 130-132. Tę przypuszczalnie autentyczną, choć wcześniejszą wersję można zatem traktować jako dopuszczalny wariant.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A, Adiustacje Wn, Niedokładności A

notacja: Wysokość

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wa2, Wa1, Ww1, Wn1, Wf1