|
|
f2, f1, f w A ! miniat: wycinek jw. TGTU bez kaso f2 |
|
|
fis2, fis1, fis w Wn (→Wf,Wa,Ww) EZnieU = 3 krzyżyki |
|
|
f2 ( TGTU |
W 2. połowie taktu w A nie ma żadnych znaków chromatycznych; 1. ósemkę pr.r. należy więc odczytać jako f2, ostatnią jako f1, a odpowiednią nutę akordu l.r. jako f. Występujące w Wn (→Wf,Wa,Ww) krzyżyki podwyższające wszystkie te f na fis to dowolny dodatek adiustacji Wn, zakładający przeoczenie tych znaków przez Chopina. Wydaje się to jednak zupełnie nieprawdopodobne, gdyż zwrot ten występuje w dalszej części finału jeszcze dwukrotnie, w t. 190 i 373, za każdym razem wypisany w A w tej samej postaci, bez żadnych znaków. Trzeba też podkreślić, że inaczej niż w dwóch poprzednich taktach (patrz uwagi do t. 5 i 6), tutaj przeoczenie dotyczyłoby nie odwołania alteracji, co należy do najczęstszych pomyłek Chopina, lecz samej alteracji, co zdarzało się tylko wyjątkowo. Wersję z f, jako jedyną autentyczną, podajemy zatem w tekście głównym, dodając jedynie ostrzegawczy 
przed pierwszą z omówionych nut (f2).
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Wysokość