![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 13, t. 270-292
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
![](/build/images/x_button.png)
|
![]() |
2 łuki w A ! miniat: wycinek, ten pasaż, tylko górna 5-linia. łuk c2-fis2 pod nutami + łuk nad 4 następnymi nutami |
|
![]() |
TGTU |
Rozdzielenie łuków w A ma niemal na pewno przyczynę natury graficznej – Chopin z reguły starał się pisać łuki od strony główek nutowych, niejednokrotnie kosztem dokładności, por. np. cz. I, t. 179-183. Pozostawienie tego zapisu w A pozwala sądzić, że Chopin uważał oba te warianty łukowania za równoważne, toteż w tekście głównym podajemy ciągły łuk przyjęty w Wn (→Wf,Wa,Ww).
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn
notacja: Łuki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, Wa2, Wa1, Ww1, Wn1, Wf1