|
h1 w A (→Wn→Wa1,Ww), odczyt dosłowny ! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia. |
|
|
TGTU = bemol b1 |
Wydaje się bardzo mało prawdopodobne, by odczytana dosłownie wersja A (→Wn→Wa1,Ww) mogła być zamierzona przez Chopina, zwłaszcza że problem dotyczy pośrednio także brzmienia ostatniej ósemki taktu (h2 czy b2?). Od t. 229 panuje bowiem tonacja F-dur, a postęp harmoniczny zmierza do jej jednoznacznego potwierdzenia w t. 239-241. Użycie w tym kontekście akordu C7< byłoby wysoce niekonwencjonalne, szczególnie w języku harmonicznym Sonaty. W tekście głównym uwzględniamy zatem poprawkę wprowadzoną w Wf i Wa2, dającą najnaturalniejszy w tym kontekście akord dominantowy z małą septymą.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Przeoczenia odwołania alteracji, Błędy A, Adiustacje Wf
notacja: Wysokość