Wf1
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
porównaj
  t. 52-53

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, te 3 półnuty, tylko górna 5-linia.           akcent długi 52 i krótki 53

Akcenty długie w Wn (→Wf)

TGTU

Krótkie akcenty w Wa

w obu miejscach

 w Ww

półtaktowe x 2

Akcenty w A znacznie różnią się wielkością – znak w t. 52 jest dość charakterystycznym akcentem długim, natomiast ten w t. 53 odpowiada nietypowym znakom w t. 40-42. Uwzględniając podaną tam argumentację, w tekście głównym odtwarzamy oba jako długie. Tak też je zinterpretowano w Wn (→Wf). Notację Wn zniekształcono zarówno w Wa, jak i Ww, choć w każdym z nich inaczej.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Niedokładności A, Adiustacje Ww

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż