op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV
W A nie ma kilku znaków chromatycznych przed nutami, których alteracje były już oznaczone w innej oktawie – bemole ges1, ges2, ges w t. 148 i kasowniki A i a1 w t. 149. Znaki dodano w Wn (→Wf,Wa,Ww).
W tekście głównym pomijamy występujący we wszystkich źródłach 
przed As na początku t. 149. W Wn (→Wf,Wa,Ww) dodano do niego jeszcze as.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Ostatni znak przykluczowy, Niedokładności A
notacja: Wysokość
