Wn1
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
porównaj
  t. 38-40

Ćwierćnuty des1c1 w A

! miniat: wycinek.          TGTU = laseczki od des1 do b1 38 + od c1 do as1 39 + wszystkie 5 od des1 40 (częściowe i całe)

Bez ćwierćnut w Wn (→Wf,Wa,Ww)

Tu bez kliszy

W wielu miejscach Sonaty intencja Chopina odnośnie do notacji jedno-, dwu- lub trzygłosowej, a także przydziału nut do poszczególnych głosów jest niejasna a zapis najprawdopodobniej niedokładny. Za przykład może posłużyć fragment cz. IV, t. 114-115, w których sekstę b1-g2 na początku t. 114 można by odczytać jako zapisaną dwugłosowo, w sekście fis1-d2 w 2. połowie taktu obie nuty można uważać za ćwierćnuty, a w tercji g1-b1 w t. 115 – obie nuty wydają się należeć do dolnego, ósemkowego głosu. Wszystkie te zapisy są przypuszczalnie przypadkowe i niedokładne, gdyż pozostałe dwudźwięki nie potwierdzają tego typu notacji.
W omawianych taktach pominięte w Wn (→Wf,Wa,Ww) przedłużenia dolnych nut dwudźwięków są niewątpliwie zamierzone przez Chopina i w tekście głównym zapis ten odtwarzamy według A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.