Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 8, t. 143-162
s. 1, t. 1-22
s. 2, t. 23-42
s. 3, t. 43-62
s. 4, t. 63-81
s. 5, t. 82-103
s. 6, t. 104-124
s. 7, t. 125-142
s. 8, t. 143-162
s. 9, t. 163-183
s. 10, t. 184-206
s. 11, t. 207-227
s. 12, t. 228-248
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 148-153

Łuki A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, t. 148, obie pięciolinie.             EZnieU w t. 148-149 (do pocz. 150) i 151-153

Łuki A (interpretacja kontekstowa→WnWf,Wa,Ww)

EZTU

Łukowanie t. 147-153, zbudowanych w większości z trójnutowych motywów, z muzycznego i pianistycznego punktu widzenia jest oczywiste, co potwierdza grupa kilkunastu łuków A, obejmujących niewątpliwie całe motywy. Jednak w pozostałych figurach znajdujemy w A wiele niedokładności:

  • pominięte łuki – w t. 148 pierwszy w l.r., w t. 152 drugi w pr.r., w t. 153 wszystkie trzy (kwestię łuku nad pochodem oktaw rozpoczynającym się pod koniec tego taktu omawiamy osobno);
  • łuki l.r. obejmujące dwie z trzech ósemek – na końcu t. 148 i 149 oraz w środku t. 151 i 152;
  • łuki dotyczące całego motywu, ale zbyt krótkie z jednej lub drugiej strony, a niekiedy z obu stron, jak np. ostatni łuk l.r. w t. 152.

W tekście głównym ujednolicamy łukowanie tych motywów, zgodnie z tym, co zrobiono już w Wn (→Wf,Wa,Ww).

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wn1, Wf1, Ww1, Wa1, Wa2