|
Łuki A, odczyt dosłowny ! miniat: wycinek, t. 148, obie pięciolinie. EZnieU w t. 148-149 (do pocz. 150) i 151-153 |
|
|
Łuki A (interpretacja kontekstowa→ EZTU |
Łukowanie t. 147-153, zbudowanych w większości z trójnutowych motywów, z muzycznego i pianistycznego punktu widzenia jest oczywiste, co potwierdza grupa kilkunastu łuków A, obejmujących niewątpliwie całe motywy. Jednak w pozostałych figurach znajdujemy w A wiele niedokładności:
- pominięte łuki – w t. 148 pierwszy w l.r., w t. 152 drugi w pr.r., w t. 153 wszystkie trzy (kwestię łuku nad pochodem oktaw rozpoczynającym się pod koniec tego taktu omawiamy osobno);
- łuki l.r. obejmujące dwie z trzech ósemek – na końcu t. 148 i 149 oraz w środku t. 151 i 152;
- łuki dotyczące całego motywu, ale zbyt krótkie z jednej lub drugiej strony, a niekiedy z obu stron, jak np. ostatni łuk l.r. w t. 152.
W tekście głównym ujednolicamy łukowanie tych motywów, zgodnie z tym, co zrobiono już w Wn (→Wf,Wa,Ww).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn
notacja: Łuki