A
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
porównaj
  t. 30

 w A (odczyt dosłowny→WnWf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek, pół taktu, tylko górna 5-linia (z widłami crescendo pod).              EZnieU (górne widły)

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

EZTU = akcent

Nie jest jasne, jak należy interpretować znak  wpisany w A nad partią pr.r. Towarzyszy mu bowiem wpisany pod pięciolinią znak  o praktycznie identycznym zakresie. Górny znak musi zatem odnosić się tylko do górnego głosu i – odczytany dosłownie – nakazywałby wykonanie ósemki fis2 ciszej przy równoczesnym crescendo dolnego głosu. Zdaniem redakcji jest mało prawdopodobne, by Chopin wyobrażał sobie tak wymyślną interpretację tego taktu, toteż w tekście głównym interpretujemy górny znak jako akcent długi nad f2, co daje zupełnie naturalną kombinację akcentu i crescenda. Na akcentujący charakter może zresztą wskazywać początek tego znaku, wypadający nieco przed nutą.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Pierpont Morgan Library, Nowy Jork