(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

 t. 239-240

	Łuki w A (→Wn→Wa), odczyt dosłowny ! miniat: wycinek kombinowany, t. 239 i 1. akord 240, tylko górna 5-linia.              EZnieU2
	Łuki przetrzymujące w Wf i Ww wycinek Wf.                  EZTU na dwóch linijkach
	Łuki przetrzymujące, alternatywna propozycja redakcji EZTU bez środkowego łuku (as1-a1)

W źródłach t. 239 jest ostatnim w linii, tak jak w naszych transkrypcjach. Od akordu es¹-as¹-c² biegną w A trzy łuki, które wydają się być łukami przetrzymującymi, choć kończą się dość daleko przed końcem taktu, a w t. 240 nie ma ich dokończenia. Zdaniem redakcji można to interpretować dwojako:

• Pisownia Chopina nie zawiera błędu. Łuki należy wówczas uznać za "łuki-tenuto", podkreślające konieczność wytrzymania pełnej wartości rytmicznej akordu w t. 239, tak iż wszystkie 3 nuty akordu na początku t. 240 mają być uderzone. Pisownię tę odtworzono bez istotnych zmian w Wn (→Wa).
• Brak dokończenia łuków z t. 239 to błąd Chopina. Po uzupełnieniu pominiętych kontynuacji łuków na początku t. 240 dwa z nich – es¹ i c² – stają się łukami przetrzymującymi, zaś trzeci (as¹-a¹) ma znaczenie artykulacyjno-motywiczne. Uzupełnioną w ten sposób notację A podają Wf i Ww.

Zdaniem redakcji, druga możliwość – przeoczenie – wydaje się od strony źródłowej bardziej prawdopodobna, gdyż "łuki-tenuto" nie pojawiają się w innych utworach Chopina pisanych w okresie warszawskim. Podajemy ją więc w tekście głównym, a jako wersję alternatywną proponujemy dźwiękowo równoważny zapis z pominięciem potencjalnie mylącego, środkowego łuku, który może sugerować przetrzymanie wszystkich trzech składników akordu es¹-as¹-c². Wersję z łukami-tenuto, w której niebanalny, chromatyczny postęp harmoniczny w t. 240 jest wyraźniej słyszalny, można traktować jako dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wf, Niepewna kontynuacja łuku, Łuki tenuto, Adiustacje Ww

notacja: Rytm, Łuki