|
Akcenty długie l.r. w A, interpretacja kontekstowa ! miniat: wycinek. TGTU = 3 akcenty długie nad półnutami |
|
Różne akcenty obu rąk w Wn (→Wf,Wa,Ww) EZnieU = 4 akcenty |
W A akcenty nad trzema półnutami l.r. różnią się nieco wielkością i umiejscowieniem:
- akcent w t. 235 jest krótszy od poprzednich dwóch,
- akcent w t. 234 można też odczytać jako odnoszący się do 4. ósemki pr.r.
Zdaniem redakcji, spojrzenie na wszystkie trzy znaki łącznie nie pozostawia jednak wątpliwości, że są to akcenty długie odnoszące się do synkopowanych akordów l.r. i w tej postaci odtwarzamy je w transkrypcji A i tekście głównym.
Interpretacja tych znaków przyjęta w wydanich jest w dużej części błędna:
- Znak w t. 233 przypisano do pr.r. i przesunięto o ósemkę wcześniej, jakby był pierwszym z czterech znaków akcentujących tercje c-es (w różnych oktawach), co w żaden sposób nie wynika z notacji A.
- Znak w t. 234 odtworzono dwukrotnie, jako akcent długi pod tercją c2-es2 (jak w t. 233) i krótki pod półnutą l.r.
- Tylko znak w t. 235 odtworzono mniej więcej zgodnie z pisownią A, jako krótki akcent pod półnutą l.r.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Błędy Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji